– Wiesz, Liwie, właśnie to mi się w tobie podoba; prawdziwa z ciebie romantyczka.

- Myślę, że już dawno to zaplanowała. Wie, że mama zostawiła jej niezłą sumkę, więc wynosi się. Jej samolot odlatuje jutro. Co ty na to? Nawet nie poczekała, żeby skorzystać z tańszej taryfy. - A pogrzeb... - wymamrotała Caitlyn. - Nawet nie chce być na pogrzebie? - Kto ją wie? To dziwaczka. Pokręcona, wciąż mówi o duchach. Najwyższy czas, żeby wyjechała. Żadna strata. - Ale wtedy zostaniesz sama w domu. - Tylko ja i duchy. - W głosie Hannah znów było słychać typowy dla niej sarkazm. - Jezu, trudno w to uwierzyć. - Caitlyn usłyszała trzask zapalniczki. - Mogę być u ciebie za pół godziny. - Nie. Spotkamy się w szpitalu. Troy już tam jedzie, powiedział, że zadzwoni do Amandy. Na razie! Rozłączyła się, zanim Caitlyn zdążyła powiedzieć, że zadzwoni do Kelly. Zresztą kogo by to obchodziło. Odkąd matka powiedziała, że Kelly dla nich umarła, wszyscy oprócz Caitlyn przestali się z nią widywać, a nawet wspominać ją. Dziwne. Ale przecież jej rodzina w ogóle była dziwna. Caitlyn zadzwoniła do Kelly na komórkę i zostawiła wiadomość. Chociaż Kelly pewnie tylko wzruszy ramionami. Nie zależało jej na rodzinie. Zrozum, Caitlyn, to banda cholernych hipokrytów. Mama się wściekła, że przepuściłam pieniądze z funduszu na tę łódź i nawet jej nie ubezpieczyłam. I ona, i kochane rodzeństwo obwiniają mnie za ten wypadek. Pewnie liczą na to, że odziedziczą też moją część majątku, bo matka traktuje mnie, jakbym nie żyła. Czy ona jest normalna? Czy ktokolwiek w tej rodzinie jest normalny?! No właśnie, pomyślała Caitlyn, wkładając sweter i obciągając rękawy, żeby zakryć gojące się rany na nadgarstkach. Oskar zobaczył, że sięga po kluczyki. - Nie teraz - powiedziała przepraszająco. - Ale kiedy wrócę, pójdziemy pobiegać. Zgoda? - Pies zaskamlał i skoczył na drzwi. Wypuściła go, pognał prosto pod drzewo magnolii, gdzie na pniu wylegiwała się w słońcu jaszczurka. Przerażone zwierzątko schroniło się w gałęziach drzewa, a Caitlyn poszła do garażu. Znów spotkanie z rodziną. Kelly pewnie pomyśli, że i ona jest hipokrytką, tak jak cała reszta. Kelly powinna być zadowolona - myślała Caitlyn, wyjeżdżając z garażu - Montgomerych szybko ubywało. Hannah i Amanda miały rację - członkowie rodziny jeden za drugim padali jak muchy. Ciekawe tylko, kto trzyma packę. Bóg? Czy ktoś bliski i dobrze znany? Ktoś, kto pragnie ich śmierci. Reed odwiesił słuchawkę, chciało mu się palić. Pozbył się nałogu już dawno temu, ale wciąż zdarzały się takie chwile, kiedy tęsknił za nikotyną. Pracował bez wytchnienia, wypruwał flaki, żeby rozwikłać sprawę Bandeaux. Do diabła, gdy nie wyznaczono człowieka do śledzenia Caitlyn Montgomery, sam się tym zajął. A oprócz tego wykonywał swoje normalne obowiązki. To jakaś obsesja, powinien więcej spotykać się z ludźmi, używać życia...
O1ivia usiłowała wziąć się w garść, zebrać rozproszone myśli i zorientować się, gdzie
kolejny telefon. Do Hayesa.
śmiertelnie ranny wieloryb.
– O rany, możesz mi podać chusteczki? – Poprosiłam, gdy światło się zmieniło i
zgonu. Zmrużył oczy. Teraz przynajmniej słuchał uważnie.
Więc się przeniósł.
widział.
– Co za durnie kupują te bzdury związane z wudu?
– Nie. Ale byli chłopcy z LAPD.
Pomyślał, że poprosi o pomoc strażnika przy parkingu.
pyta:
– Bardzo śmieszne.
Zarezerwował sobie pokój, tym razem z widokiem na basen, poprosił Rebeccę, by do

– Nic jeszcze nie masz?
Podszedł do żony i wziął z jej rąk puste filiżanki, a następnie stanowczym
Laura ma jakie takie pojęcia o scenicznej charakteryzacji, ale Lynn jest w tym znacznie lepsza i zdradza kilka tricków, o których Laurze nawet się nie śniło.
Richard musi sam zrozumieć, że już nie może bez niej żyć.
- Nie, tylko nie wiedziałem, że potrafią.
nie powinien tego robić. Zrobiło się późno, a on jest przecież szefem.
tonem.
-Wiem, wiem - powiedział z żalem. - Muszę jej to jakoś
- I wiedz, że wolę spać w wannie niż w jednym łóżku
wrzeszczeć na mężczyznę po drugiej stronie słuchawki, potem
– Dałbym ci, kochanie, gwiazdkę z nieba.
Było tam zdjęcie samochodu, który tkwił przed lokomotywą.
Właśnie zaczął się poród.
Julianna oglądała kolejne zdjęcia, czując dławienie w gardle. Kate
- Czemu mnie nie powstrzymałeś?